પધારો મ્હારે દેસ રે... (હોસ્પિટલમાં)
અશોક દવે
આજ સુધી જગતનો એકેય મુલાકાતી એવો નથી પાક્યો કે , '' આ તો જસ્ટ... આ બાજુથી નીકળ્યા ' તા , તે મેં ' કુ... હાલો , એક આંટો મારતા જાંઇ... '' એવા ભાવથી હૉસ્પિટલમાં અંદર જઇ આવે!
અંદર ગયા પછી પણ, પૅઇન્ટિંગ્સના ઍક્ઝિબિશનમાં લટાર મારવા નીકળ્યા હો ને એમાં કમરની પાછળ બન્ને હાથોની આંટી ભરાવીને હળવે હળવે એક એક ચિત્ર પાસેથી પસાર થતા હો , એવું અહીં દરેક દર્દીને ખાટલેથી પસાર થવાતું નથી !
મુલાકાતી તરીકે તમને પ્રદર્શન કેવું લાગ્યું , એની નોંધ લખવાની હોય એમ અહીં , ' ઓહ વાઉ... આઠ નંબરના પલંગ પર સુવડાવેલા દર્દીને જોઇને ખૂબ ઇમ્પ્રેસ થઇ જવાયું... બન્ને પગ ઉંચા અને ઊંધા લટકાવ્યા હોવા છતાં એના ચેહરા ઉપર કાંઈક ઉપાડવાનો લેશમાત્ર ભાર કે વેદના નહોતી. ઈશ્વર કરે , દરેક હૉસ્પિટલના ખાટલે-ખાટલે આવા દર્દીઓ હોય ! 'એવું ના કહેવાય !
દુનિયાની આ એક જ જગ્યા એવી છે , જ્યાં આવનાર મેહમાનોનું કોઈ સ્વાગત થતું નથી. ડૉક્ટરો કે નર્સો આપણને જોઇને , '' ઓહોહો... તમે અહીં ક્યાંથી ? આવો , આવો આવો...! '' એમ ત્રણ વાર બોલતા નથી. ઑન ધ કોન્ટ્રારી , "આવ્યા છો તો હવે મરવાના થયા છો " એવા હાવભાવ એ લોકોના મોંઢા ઉપર જોવા મળે છે ! અલબત્ત, કેટલીકવાર તો મહીં ગયા પછી જીવતા ય બહાર અવાય છે!
આટલે દૂરથી આટલો ટ્રાફિક વીંધતા વીંધતા આપણે હોસ્પિટલે પહોંચ્યા હોઇએ છતાં , ત્યાં ચા કે નાસ્તા-પાણીનો ય આપણો કોઈ ભાવ પૂછતું નથી. હજી તો તમે પહોંચ્યા હો અને રીસેપ્શન-કાઉન્ટર પર પર્મેનૅન્ટ મોંઢા ચઢાવીને બેઠેલી કાળીભઠ્ઠ નર્સને સંપૂર્ણ વિવેક-વિનયથી પૂછો , ' બેન (આવીઓને તો પહેલેથી ' બેન ' જ કહી દેવી સારી !) '... મંગળાફોઇને કયા રૂ મમાં દાખલ કર્યા છે ?
કબુલ કે આપણી ફોઈ એની ય ફોઈ ભલે ન થતી હોય , છતાં કાળુડીએ સ્માઇલ સાથે જવાબ તો આપવો જોઇએ ને? એને બદલે , આપણે એની પાછળ ચીટીયો ભર્યો હોય એવી તોછડાઈથી જવાબ આપશે , ' ક્યાઆઆ રે... ? યાં કોઈ મંગલા-ફંગલા ફોઇ નંઇ હે... રૂ મ નંબર બતાઓ. '
હૉસ્પિટલમાં એક વોર્ડમાંથી બીજામાં જવા માટે એ લોકોએ રીક્ષાની ફૅસિલિટી આપવી ના જોઈએ ?ખરેખર તો એવું હોવું જોઈએ કે વૉર્ડબોય સ્ટ્રેચર ખાલી લઇને જતો હોય તો આપણે એની ઉપર લાંબા થઇને સુઇ જવાનું ને આપણો વોર્ડ આવે ત્યારે મીટર મુજબ, સ્ટ્રેચરનું ભાડું ચૂકવી ઉતરી જવાનું !
વૅકેશનમાં લોકો હિલ-સ્ટેશન્સ જાય છે ને કેટલાક હૉસ્પિટલમાં દાખલ થાય છે ને વૅકેશન ઊભું કરે છે. હિલ-સ્ટેશનમાં વાઈફ સાથે જવાનું હોય છે , જ્યારે હોસ્પિટલમાં ઘણું સમજાવીએ તો ય એ સાથે દાખલ થતી નથી. ભ ' ઇ , સુખમાં સહુ સાથ આપે...! આ તો એક વાત થાય છે !!
હૉસ્પિટલોમાં સૌથી વધુ કોમેડી આઈસીયૂમાં થતી હોય છે. બહાર ઊભેલાઓના મોંઢા જોવા જેવા હોય છે , કેમ જાણે અંદર સૂતેલો પતી ગયો હોય , એવા હાવભાવ સાથે બહાર દર્દીઓ અદબ વાળીને ઊભા હોય ! બોલવાનું પણ ધીમા છપછપ અવાજે ,
''... અંદર કોઈને જવા દેતા નથી... એક એક જઇ આવવાનું ને એક મિનિટમાં પાછા આવી જવાનું ! ''
એક મિનિટમાં પાછા આવી જવામાં ય આપણા લોકોના મોંઢા ચડે. બાજુના પલંગમાં એને હુવડાવી દીધો હોય તો મોંઢા ન ચઢે !
આમે ય , ' ઇન્ટેન્સિવ કૅર યુનિટ ' બધી રીતે મોંઘુ પડતું હોય છે. રિબાયેલા સગાઓ એને ' ઍક્સપૅન્સિવ કૅર યુનિટ ' પણ કહે છે. આ યુનિટની બહાર ખબર કાઢવા આવનારા બધાને ખબર કાઢતા આવડે , એ જરૂરી નથી. મોટા ભાગનાનો સવાલ કોમન હોય છે ,
' ક્યારે કાઢવાના છે ?'
એમનો મતલબ , આઈસીયૂમાંથી ક્યારે કાઢવાના છે, એવો હોય , પણ... આવો સવાલ સાંભળીને અંદર સૂતેલાનો બાપ તો બહાર જ ડચકું ખાઈ લે કે નહિ ?
હોસ્પિટલ એક જ એવી જગ્યા છે , જ્યાં ' પોઝિટીવ ' નો અર્થ ' ખરાબ ' થાય છે ! ' તમારો રીપોર્ટ પોઝિટિવ આવ્યો છે... ' એ સમાચાર પોઝિટીવ ન કહેવાય !
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો